ISO jest oficjalną nazwą Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej. Założono ją w Londynie w 1946 r. na konferencji zwołanej z inicjatywy British Standards Institution. W ówczesnym kształcie ISO powstała z połączenia Międzynarodowej Federacji Narodowych Stowarzyszeń Normalizacyjnych (ISA) oraz Komitetu Koordynacyjnego Narodów Zjednoczonych do spraw Standardów (UNSCC). Oficjalne rozpoczęcie działalności ISO nastąpiło 23.02.1947 r., a jednym z jej członków-założycieli był reaktywowany po wojnie Polski Komitet Normalizacyjny. Siedziba organizacji znajduje się w Genewie, skąd jej pracą kieruje Sekretariat Generalny. Strategiczne decyzje podejmowane są przez Zgromadzenie Ogólne.

ISO jest organizacją pozarządową zajmującą się szeroko pojętą normalizacją wszystkich aspektów życia, od przemysłu począwszy, na kwestiach językowych skończywszy. Obecnie organizacja zrzesza 166 państw członkowskich, z czego prawo głosu posiada 120, pozostałych 46 ma status obserwatorów. Każdy kraj jest reprezentowany przez jedną, zazwyczaj pozarządową organizację, zajmującą się standaryzacją oraz normalizacją. Warto jednak wiedzieć, że niektóre organizacje mimo wszystko znajdują się w strukturach rządowych poszczególnych państw członkowskich. Sprawia to, że ISO traktowana jest jako swoisty pomost pomiędzy sektorem państwowych oraz prywatnych przedsiębiorstw, szczególnie w przemysłowym aspekcie swojej działalności.